Όταν το Crusader γίνεται "Για μένα τραγουδώ"

Όταν το Crusader του Chris De Burgh
http://www.youtube.com/watch?v=h6SkaFMTihI



γίνεται "Για μένα τραγουδώ" του Β.Παπακωνσταντίνου
http://www.youtube.com/watch?v=_GLbaZNKY-I




Όταν, δηλαδή, εκεί που το τραγούδι
ήταν εξιστόρηση της Γ' Σταυροφορίας
και διηγούταν σκηνές όπως αυτή με το σκοπό
στα τείχη της Ιερουσαλήμ που
διακρίνει τα λάβαρα των σταυροφόρων
του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου
και τρέχει να αναφέρει στο Σαλαδίνο,

στην ελληνική εκδοχή, που στην ουσία
είναι αλλαγμένα λόγια πάνω στη μουσική
του chris de burgh,
ακούμε για "το άδειο σου σκαμπώ",
"μου είπες πως έρθεις στις δέκα κι όμως
πήγε τρεις", ανακατεύονται
δε και κάποια "περιπολικά
που κυνηγούν μια διαδήλωση".

Στην ουσία, δηλαδή, πέρα από το προφανές της
υποβάθμισης του θέματος (το ανακυκλωτικής
καθυστέρησης ρεφραίν "για μένα τραγουδώ"
την καμαρώνει) ,ακούμε για μία
ψευτοκυνηγημένη λαικάντζικη
βροντοφωναγμένη ασημαντότητα.
(περιμένει στο μπαρ
μιλώντας στο σκαμπώ, βγαίνει
έξω, κυνηγητό στις γειτονιές,
τρέχουν οι φίλοι τρέχω κι εγώ
για μένα τραγουδώ και... ξησ'τ'αρχίδια σου...)

Σε αυτό το επίπεδο.

Σε αυτό το επίπεδο είναι και τα λόγια που εισήχθησαν
στο Tango to Evora της Loreena McKennit
http://www.youtube.com/watch?v=Iijklrtljnw


για να γίνει "ελληνικό",καθώς το τραγούδι
της loreena ήταν instrumental, δεν είχε δηλαδή στίχους.


Στην ελληνική εκδοχή, η οποία "κρατάει" την ίδια μουσική
εισάγονται και κάτι αρρωστημένα λόγια που λένε για
δυο αγόρια που πλανέψαν ένα κοριτσάκι και της
έκλεψαν το "χρυσό κουρέλι"
http://www.youtube.com/watch?v=a9dIWOYmtcQ




Σιχαμένες ιστορίες σιγοτραγουδούσαμε

Από μικροί

Το "Ήταν ένα μικρό καράβι"
το θυμάστε?

Αυτό που ο "κλήρος πέφτει στο γενναίο"
, ο οποίος εν συνεχεία καννιβαλίζεται
από τους συντρόφους του για να επιζήσουν,
καθώς λιμοκτονούσαν αφότου το "μικρό καράβι"
είχε "μείνει αταξίδευτο" και του "σώθηκαν όλες οι τροφές".

"Παίξε Τζόκερ!" σε λέει ο κρατικός τζόγος
"Αν σου κάτσει?" Δε θα σαι
εσύ ο γενναίος! Θα είναι άλλος!

Άλλος θα κατασπαραχθεί από τους υπόλοιπους!
Ρε τι βάζανε τα μικρά παιδιά να τραγουδάνε?
(Μας βάζαν ίσως στο νόημα?)

Έχω κί άλλα παραδείγματα
που κάτι δείχνουν, νομίζω.

Πιο πολύ όμως με ενοχλεί
η επίφαση γλυκύτητας και ευαισθησίας.

[Αν είναι ν'ακούω για κάποιον που περιμένει στο μπαρ
ως τις τρεις, τα έχει πει καλύτερα ο Γονίδης. Κι άμα είναι
ν' ακούω για κοριτσάκια που της "κλέψαν το κουρέλι"
δ υ ό (ούτε καν ένας) "μικροί αγγέλοι"
και για καννιβαλισμούς σε αταξίδευτο, έστω και μικρό, καράβι, υπάρχει η η υποκουλτούρα του gore death metal, για όποιον ενδιαφέρεται].

(the cheap and retarded neogreek copy-paste of two great songs, of chris de burgh and loreena mc Kennit, respectively).







Αναρτώ αντίδοτα
στη σιχαμάρα που μ'έπιασε τώρα που τα θυμήθηκα

http://www.youtube.com/watch?v=A7fuuDc2hH0







(On the contrary here are russian proud and authentic pieces)

Hall of the Mountain King

http://www.youtube.com/watch?v=tjpEfL18LpI

απόπειρα μετάφρασης:

Πολύ μακρυά
σε μια χώρα ανάμεσα στο χρόνο και το χώρο
όπου και τα βιβλία της ζωής
και που μας γεννάει φόβο

Σ'εκείνο το πέτρινο κάστρο
ο βασιλέας του βουνού περιφέρεται
καταμόναχος
Αλλά δεν είναι μόνο αυτός
χαμένος στα έγκατα
για πάντα κρυμμένος από τον ήλιο

Η παράνοια στοιχειώνει
το ανάκτορο του βασιλέα του βουνού

Τα βαθιά σκούρα μάτια του
εξακολουθούν να παρατηρούν
το βασίλειό του
και τα μυστήρια που χειμερεύουν ασφαλή
μέσα στο ανάκτορό του
Οι πέτρινοι πύργοι του
αγκρέμιστοι στην αιωνιότητα θα μείνουν
-φυλάττονται από τον βασιλέα-
...η παραφροσύνη και η ισχύς που αυτή επιφέρει

Η παράνοια στοιχειώνει
το ανάκτορο του βασιλέα του βουνού

Έλα μαζί μου, ακολούθησέ με από κοντά
καθώς η σκοτεινιά της νύχτας πλησιάζει
Μη φοβάσαι
Στην καταιγίδα βροντάει
όταν ο βασιλέας του βουνού κάλεί
όλα του τα τέκνα
σπίτι

αφιέρωση doomsword

Αφιερωμένο στο φίλο Παναγιώτη
και στις Savatagικές μας βόλτες
στα κάστρα

http://www.youtube.com/watch?v=ThFIFaBpKgA

http://www.youtube.com/watch?v=RlpSdMzgDgA&feature=related

Ηρακλάρα Victory Is Mine

Ο Σάββας γύρισε στον Ηρακλή
και ξανά θα αντηχούν οι γειτονιές
την κυριακή τ'απόγεμα Virgin Steele

http://www.youtube.com/watch?v=Bk_dUfefHvI

"Victory Is Mine!"
και από το χειμώνα το Νοέμβρη του 2004
ως το σεπτέμβρη του 2006
ο Ηρακλής κατέβαινε για να νικάει. Παντού.


είχε αναβιώσει μια μυθική ηρωικότητα
και ο Σάββας και ο Τάσος
αυτόν τον μύθο τιμούν










Virgin Steele-I Will Come For You

http://www.youtube.com/watch?v=eoRw7GY0sYg

Under tortured skies from a land with no sun
I will come for you
From Seven points of Darkness
beyond the mountains and the ruins
I will come for you
Across the Fields of Rage and Yearning
with Power in my hand
I will return, I will return
Once we had beauty our Sun blazεd in passion
We lived alive
Far from the reaching of closed minded preaching
We lived and died
[...]
Now like the sun, like the wind and the rain
I'll return like a storm, I will rise once again
'cross the oceans of time I am called by your voice
I'll return, I will return!!

Απολύομαι και Γυρνάω

Βοήθειά μας

"Άμα ήμουν στο στρατό του Μεγάλου
Αλεξάνδρου θα του ζητούσα συνέχεια άδειες"
λέει η σειρούλα
ενώ με το κρεμαστό ματζαφλάρι
θυμίζει τον Μανουήλ Κομνηνό



(If I was in Alexander the Great's army,
I would constantly ask for leaves says the mate)

εικόνες από τη Θεσσαλονίκη

 .
εικόνες από τη Θεσσαλονίκη που με έρχονται
τώρα που 'μαι μακρυά

Θυμάμαι
την ησυχία και
τις τηλεοράσεις των γιαγιάδων που ακούγονται μέσα
από τα ανοιχτά παράθυρα
της Ευαγγελίστριας,
γυρόνια και μπυράκια στην τούμπα
στον απόηχο κυριακάτικης αγωνιστικής.
Στο ραδιόφωνο
μιρλιάρικες ηρακληδέικες εκπομπές
κάτι τυχαία απογέματα και τα σάββατα το πρωί.

Το ζωγραφισμένο
τοίχο στο τέρμα της ανηφόρας δίπλα στο ρέμα
των Σαράντα Εκκλησιών που γράφει
Ἡρακλή μου το μεγαλείο σου τελειωμό δεν έχει"

και η ροτόντα με ποτισμένα τα τούβλα της
ύστερα από βροχή

 για ρετσίνα στα πετροκέρασα





(Η πόλη από απέναντι, από τις προσχώσεις του Αξιού)

Uriah Heep - The Dance

από το δίσκο Innocent Victim του 1978,
εν μέσω μιας, όπως λένε, δευτεροκλασσάτης
περιόδου για τους Uriah, που όμως εγώ
καραγουστάρω.
1978...
θα μπορούσε να ναι αυτό το βινύλιο
δώρο από το Μίμη σε επίσκεψη βραδιάς του
χειμώνα του 1981

See the picture in the hall
Framed in magic on the wall
Ain't it funny how it glows
What's on the inside no one knows
What makes this picture so inviting
To those who stand outside it
Maybe it's the dancers
Or maybe it's the dance
the dancer dances

Thousands will fill the gallery
Pay their price to see a dream
They can make believe for free
Two hours' worth of fantasy
Maybe they pretend the picture's them
Or maybe they just love to sit and blend
Maybe it's the dancer
Or maybe it's the dance
the dancer dances

Tonight the picture has no frame
Colours unleash and float away
To each and every one of you
Tonight the spirit brings the news
You become a part of it all
Thousands turn to one in the hall
You become the dancer
And we become the dance
the dancer dances

http://www.youtube.com/watch?v=i2UYamI5QFc




σχόλιο:

"What's on the inside no one knows"

"Pay their price to see a dream"
"Maybe they pretend the picture's them"

"You become the dancer
And we become the dance"

Στον πίνακα
αποενταυτοποίση των θεατών,
εντύπωση απολιθωμένων χωροεαυτών
ενώ απλώς
"the dancer dances"

αρε γιουράια χιπ

Stellar Dictator

(a friend of mine dressed up as a Dictator
of a diastric dancoid reign)

O Διαστημικός Δικτάτωρ,
εγκαθιδρυτής ενός νέου χορευτικού πολιτισμού

The Diastric Dictator orders:
"My Subjects, Dance with me to the eternity!

βόλτες στο ρέμα

παρέες σκαλισμένες στο ξύλο

ο κίνδυνος ελοχεύει για τον έλληνα φαντάρο

the infantry is in danger

σαλέπι στο Καυτατζόγλειο με κρύο

Ατάκα σαλονικιού φαντάρου:

"Αυτός ρε πόντικα δεν είναι καφές
που έφκιαξες, είναι σαν σαλέπι σε
αγώνα Ηρακλής-Πάοκ το γενάρη
στο Καυτατζόγλειο με κρύο και αέρα..."

Severnye Vrata

άλλη μία μετάσταση στον απώτατο βορρά-
ο Δικέφαλος Αετός

Κάλπασε σε σιδηροντυμένο λάβαρο
στις ρωσικές στέπες και μύνημα με τον
Μιχαήλ Στρογκώφ έφτασε
στο πολιορκημένο Ιρκούτσκ.
Θεοφάνεια βλέπεις οι Αλεούτιοι να βουτούν
να τον φιλήσουν στον παγωμένο Βερίγγειο








http://www.youtube.com/watch?v=Ik7SdKLTMN0



http://www.youtube.com/watch?v=K2elL66marc

γυρνώντας από Κομοτηνή (μέσω Ιάσμου)

στο παράθυρο μουσουλμανικά χωριά παππούδες
με χοντρά πουκάμισα που σκαλίζανε μπακτσέδες
και κόσμος που γύρναγε από παζάρι στον Ίασμο

εξωμότης πρίγκηπας θαμμένος στα Γιαννιτσά

Άνοιξη

Το Γιούσουρι, στον κόρφο του Βόλου

από τα Λόγια της Πλώρης του Ανδρέα Καρκαβίτσα.

"Όταν το πρωτάκουσα, ήμουν παιδί στα σπάργανα.
Και σαν έφτασα εικοσάχρονο παλικάρι, έλεγαν ακόμη
για κείνο, με τον ίδιο θαυμασμό και περισσότερη φρίκη.
Το γιούσουρι, το αντρειωμένο γιούσουρι, που βρίσκεται
στον κόρφο του Βόλου! Το γιούσουρι, που ώρες
ψηλώνει και θεριεύει ως το πρόσωπο της θάλασσας·
ώρες χαμηλώνει και γίνεται κάστρο αγύριστο,
με τους ρόζους και τα κλαδιά, με τις ρίζες και
τ’ αντιρίμματα! Κάτω στο νησί μας το έχουν μόλογο!
Γενιά σε γενιά το παραδίνουν οι ναύτες και πάει από
πατέρα σε παιδί, από παιδί σ’ αγγόνι, πάντα μεγάλο,
θαυμαστό πάντα, σκληρό σα σίδερο, δυνατό
σα λέοντας, ψυχωμένο κι αθάνατο σα στοιχειό.

Εκείνοι που το πρωτόειδαν έσβησαν από τη θύμηση
των ανθρώπων τώρα. Εκείνοι που ονειρευτήκαν
να το κόψουν, κοιμούνται αξύπνητα στη γη ή και
στα βάθη της θάλασσας. Εκείνοι που πήγαν
γυρεύοντάς το, δε δευτέρωσαν το σκοπό τους.

Έχει, σου λένε, κατιτί πλάνο κι επίβουλο,
και αλλάζει χρώματα και αλλάζει σχήματα και
γλιστρά σαν χέλι και θεμελιώνεται σαν πύργος
και φωσφορίζει σαν ωκεανόψαρο, που λύνεται
το σώμα με το πρώτο αντίκρισμα [...]
Ζει με τους αιώνες― ποιος ξέρει από πότε.
Να ιδείς των παλαβών τα κόκαλα πως
κρέμονται πολυέλαιοι απάνω του!
Και το βλέμμα του, κάπως δειλό, στυλώθηκε
απάνω σε μια στάμνα που έστεκε σπασμένη
στην αυλή· το μέτωπό του σούφρωσε και
κέρωσε, λες κι έβλεπε οχιά να προβάλλει
από κει..."

Μισάωρα

τελειώνει η πλευρά της κασσέτας χτυπάει
και μια φορά της εκκλησίας η καμπάνα στο χωριό
στο μισάωρο
βασιλεύουν οι μέρες και θυμόμαστε

χειμώνας

(ρούχα και σπίτια που μείναν πίσω παγωμένα)




Δεκαοχτούρες στη Ροτόντα

μεσημεριανή σκοπιά

Πιλάτος

(Μιλτιάδης Πασχαλίδης,
από το δίσκο Βυθισμένες Άγκυρες)



Νίπτει τας χείρας του ο Θεός και μια βροχή ξεπλένει
Τη σκόνη απ' τα αγάλματα
Και των παιδιών τα κλάματα
Μα εμένα μ' αρρωσταίνει

Πίσω απ' τα μαύρα μου γυαλιά όλα τα είδα
Όμως δεν έβγαλα μιλιά
Μόνο ζητούσα μια γωνιά
Στην καταιγίδα

Άχρηστα τα τραγούδια μου
Άχρηστα σαν πτυχία
Κι ας καμαρώνουν οι γονείς
Για την επιτυχία

Άχρηστα τα τραγούδια μου
Άχρηστα σαν και μένα
Βουβοί στο φόνο θεατές
Με μάτια τρομαγμένα

Μια ζωή αναβολή, ατέλειωτη θητεία
Απ' το πεδίο της βολής
Έρμαιο της υπερβολής
Του δρόμου η μαθητεία

Ξέρω, η φλόγα καίει αλλού
Αλλού είναι το θαύμα
Εκεί που γλύφει ένα σκυλί
Το πιο νωπό του τραύμα








μεσημεριανή σκοπιά




οι φαντάροι λιώνουν (the infantry melting away)




Ο Καρακάλλας

η δόξα του Τετράρχη

Λεπτομέρειες από τις ανάγλυφες σκηνές
απεικόνισης της νικηφόρου εκστρατείας
του Γαλερίου στη Σασσανιδική Μεσοποταμία,

θριαμβική αψίδα της
Θεσσαλονίκης (Καμάρα).



επιστροφή με λάφυρα από την εκστρατεία του 298 μ.Χ.




έξοδος από την λεηλατημένη Κτησιφώνα




Ο Ημίθεος εγχάρακτος σε ασπίδα
Άρε Ηρακλάρα!!

"Τα Βαλκάνια στις φλόγες"

(σαν σκηνικό από ανταπόκριση
για τον πόλεμο της Βοσνίας)




(ένας μπάρμπας έκαψε τα ξερόχορτα)

η εξάρτηση

...όπως προβλέπεται (επιλογή Black Sabbath κι έτσι)