Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Περιδιαβαίνοντας στα τείχη




Η πόρτα "των γύφτων", πυλίδα VIII κατά Spieser, και ο πύργινος κόμβος.
  

Στην Κλαυδιανού, κεκοσμημένο τείχος.

Τα βρωμόδεντρα (ή αέιλανθοι). Πανταχού παρόντα στη Θεσσαλονίκη ελέω άγνοιας της καταστρεπτικής τους δράσης κ κυριαρχικής τους φύσης από τον κόσμο και τις υπηρεσίες.


Από τον "πιο μάγκικο δρόμο της πόλης", όπως με τον είπε ο Κουφός, την οδό Ειρήνης. Στο βάθος το σπάσιμο στη θέση της Ληταίας Πύλης (βλ. προηγ. ανάρτηση).

Ένα εγκαταλελειμένο χωριό στον ακάλυπτο.

Σαν σκηνή από την πολιορκεία του Δυρραχίου από τους Νορμανδούς (1081).
"Όσοι ήταν μέσα στην πόλη έβλεπαν έξω από τα τείχη της τις ελεπόλεις και τον τεράστιο ξύλινο πύργο τον ολοσκέπαστο με δέρματα, που η υπερκατασκευή του, με τους καταπέλτες στημένους στην κορυφή, έφτανε ψηλότερα κι από τα ίδια τα τείχη..."  Άννα Κομνηνή, Αλεξιάδα, Δ.Ι.2, μετάφραση Αλόης Σιδέρη, εκδ. Άγρα 2005..



The Armor of Ire (Eternal Champion)