Όταν το Crusader του Chris De Burgh
http://www.youtube.com/watch?v=h6SkaFMTihI
γίνεται "Για μένα τραγουδώ" του Β.Παπακωνσταντίνου
http://www.youtube.com/watch?v=_GLbaZNKY-I
Όταν, δηλαδή, εκεί που το τραγούδι
ήταν εξιστόρηση της Γ' Σταυροφορίας
και διηγούταν σκηνές όπως αυτή με το σκοπό
στα τείχη της Ιερουσαλήμ που
διακρίνει τα λάβαρα των σταυροφόρων
του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου
και τρέχει να αναφέρει στο Σαλαδίνο,
στην ελληνική εκδοχή, που στην ουσία
είναι αλλαγμένα λόγια πάνω στη μουσική
του chris de burgh,
ακούμε για "το άδειο σου σκαμπώ",
"μου είπες πως έρθεις στις δέκα κι όμως
πήγε τρεις", ανακατεύονται
δε και κάποια "περιπολικά
που κυνηγούν μια διαδήλωση".
Στην ουσία, δηλαδή, πέρα από το προφανές της
υποβάθμισης του θέματος (το ανακυκλωτικής
καθυστέρησης ρεφραίν "για μένα τραγουδώ"
την καμαρώνει) ,ακούμε για μία
ψευτοκυνηγημένη λαικάντζικη
βροντοφωναγμένη ασημαντότητα.
(περιμένει στο μπαρ
μιλώντας στο σκαμπώ, βγαίνει
έξω, κυνηγητό στις γειτονιές,
τρέχουν οι φίλοι τρέχω κι εγώ
για μένα τραγουδώ και... ξησ'τ'αρχίδια σου...)
Σε αυτό το επίπεδο.
Σε αυτό το επίπεδο είναι και τα λόγια που εισήχθησαν
στο Tango to Evora της Loreena McKennit
http://www.youtube.com/watch?v=Iijklrtljnw
για να γίνει "ελληνικό",καθώς το τραγούδι
της loreena ήταν instrumental, δεν είχε δηλαδή στίχους.
Στην ελληνική εκδοχή, η οποία "κρατάει" την ίδια μουσική
εισάγονται και κάτι αρρωστημένα λόγια που λένε για
δυο αγόρια που πλανέψαν ένα κοριτσάκι και της
έκλεψαν το "χρυσό κουρέλι"
http://www.youtube.com/watch?v=a9dIWOYmtcQ
Σιχαμένες ιστορίες σιγοτραγουδούσαμε
Από μικροί
Το "Ήταν ένα μικρό καράβι"
το θυμάστε?
Αυτό που ο "κλήρος πέφτει στο γενναίο"
, ο οποίος εν συνεχεία καννιβαλίζεται
από τους συντρόφους του για να επιζήσουν,
καθώς λιμοκτονούσαν αφότου το "μικρό καράβι"
είχε "μείνει αταξίδευτο" και του "σώθηκαν όλες οι τροφές".
"Παίξε Τζόκερ!" σε λέει ο κρατικός τζόγος
"Αν σου κάτσει?" Δε θα σαι
εσύ ο γενναίος! Θα είναι άλλος!
Άλλος θα κατασπαραχθεί από τους υπόλοιπους!
Ρε τι βάζανε τα μικρά παιδιά να τραγουδάνε?
(Μας βάζαν ίσως στο νόημα?)
Έχω κί άλλα παραδείγματα
που κάτι δείχνουν, νομίζω.
Πιο πολύ όμως με ενοχλεί
η επίφαση γλυκύτητας και ευαισθησίας.
[Αν είναι ν'ακούω για κάποιον που περιμένει στο μπαρ
ως τις τρεις, τα έχει πει καλύτερα ο Γονίδης. Κι άμα είναι
ν' ακούω για κοριτσάκια που της "κλέψαν το κουρέλι"
δ υ ό (ούτε καν ένας) "μικροί αγγέλοι"
και για καννιβαλισμούς σε αταξίδευτο, έστω και μικρό, καράβι, υπάρχει η η υποκουλτούρα του gore death metal, για όποιον ενδιαφέρεται].
(the cheap and retarded neogreek copy-paste of two great songs, of chris de burgh and loreena mc Kennit, respectively).
Αναρτώ αντίδοτα
στη σιχαμάρα που μ'έπιασε τώρα που τα θυμήθηκα
http://www.youtube.com/watch?v=A7fuuDc2hH0
(On the contrary here are russian proud and authentic pieces)
Μεζεδάκια Ντεγκρές
Πριν από 19 ώρες
Έτσι είναι, Arkon.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνταγή δεν είναι καινούρια.
Γνωστό ότι η μουσική ανοίγει τις πύλες της ψυχής. Αναμενόμενο, λοιπόν, κάποιοι να τη χρησιμοποιούν ως δούρειο ίππο, για να περάσουν λαθραία στίχο δόλιο ή απλά ανούσιο.
Χτυπητό παράδειγμα, θυμάμαι όταν υπηρετούσα τη θητεία μου ακουγόταν αβέρτα ένα τραγούδι με ωραία μουσική, που εύκολα σε κατακτούσε και, αν ήσουν λίγο χαλαρός, μπορεί να έπιανες τον εαυτό σου να σιγοτραγουδάει έναν ύμνο στην αυτοχειρία. Το τραγούδι είναι το Join me και το τραγουδάνε κάτι ηδυμιγείς χαμούρες (ζουράρειος όρος) που λέγονται HIM. Το ανάπτυγμα του τίτλου μέσα στους στίχους είναι: join me in death.
Φρίξε ελεύθερα.
Ρομπέν
Μεγάλη βελτίωση στην εμφάνιση του μπλογκ! Καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι άλλα τραγουδάκια πολλά θα υπάρχουν, άλλα μελοδραματικά (πχ. ποτέ δεν θα μπω σε άλλο σώμα) και άλλα πιο μάγκικα (πχ. ο Γιώργος, ο αλήτης, η κορμάρα- τραγουδά η Πρωτοψάλτη)!
Η κατ' επίφαση ποιότητα είναι μια άλλη μορφή της εμπορευματοποίησης και απευθύνεται σε μια ειδική κατηγορία κοινού, ίσως κάπου στο μέσο της κλίμακας. Με εγρήγορση μπορεί κανείς, ελπίζω, να γυρίσει προς το πλευρό της ουσίας και της ποιότητας.
δεν θέλω να πω για τα συγκεκριμένα τόσο
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο να θίξω μια καθυστερημένη μεταπρατικότητα και από την άλλη μια ψυχασθενική κατάσταση που προσφέρεται ως ευαισθησία (βλ και Αμελί κ το "θα βάλω τα μεταξωτά και θα φυσάει, δίπλα σε χάπια κα μπουκάλες")