Ο Αντώνιος Διογένης (4ος αι π.Χ) έγραψε μυθιστόρημα "Τα υπέρ Θούλης Άπιστα" για περιπλανήσεις στις Βόρειες Χώρες. Το έργο έχει χαθεί και διασώθηκε μόνο η περίληψή του, στη "Βιβλιοθήκη"του Πατριάρχη Φώτιου (9ος αι. μ.Χ.-΄αρα ως τότε το βιβλίο υπήρχε).
Το έργο διηγείται το ταξίδι του Δεινία ο οποίος "προς αναζήτηση της γνώσης" ξανοίγεται στις μυθώδεις χώρες, στα "όρια του μύθου και του απίστευτου".
Καθώς το διαβάζω από τον Φώτιο σημειώνω σκηνικά:
"σκυθικός ωκεανός"
"ο τάφος της Σειρήνας"
"τον Παάπη τον τρισάθλιο που ζούσε με τον τύραννο"
"επί Θούλην είναι πεπρωμένον ελθείν"
Γράφει δε και για την αρκτική χειμερινή νύχτα "πως είδε εκείνα που υποστηρίζουν και όσοι μελετούν την αστρονομική τέχνη, πως δηλαδή είναι δυνατόν σε εκείνουν που ζουν κάτω από την Άρκτο να διαρκεί η νύχτα και ένα μήνα ή λιγότερο και περισσότερο ακόμα-για ένα εξάμηνο ή και χρόνο. Και όχι μόνο τέτοια παράταση μπορεί να παίρνει η νύχτα, αλλά μπορεί το ίδιο να συμβαίνει και με την μέρα"
Αυτήν την ιστορία δε υποτείθεται ότι την ανακαλύπτουν γραμμένη σε "πλάκες από κυπαρίσσι" ο Ηφαιστίωνας με τον Παρμενίωνα και τον Μέγα Αλέξανδρο κατά την άλωση της Τύρου.
"επί Θούλην είναι πεπρωμένον ελθείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου