Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Περιδιαβαίνοντας στα τείχη




Η πόρτα "των γύφτων", πυλίδα VIII κατά Spieser, και ο πύργινος κόμβος.
  

Στην Κλαυδιανού, κεκοσμημένο τείχος.

Τα βρωμόδεντρα (ή αέιλανθοι). Πανταχού παρόντα στη Θεσσαλονίκη ελέω άγνοιας της καταστρεπτικής τους δράσης κ κυριαρχικής τους φύσης από τον κόσμο και τις υπηρεσίες.


Από τον "πιο μάγκικο δρόμο της πόλης", όπως με τον είπε ο Κουφός, την οδό Ειρήνης. Στο βάθος το σπάσιμο στη θέση της Ληταίας Πύλης (βλ. προηγ. ανάρτηση).

Ένα εγκαταλελειμένο χωριό στον ακάλυπτο.

Σαν σκηνή από την πολιορκεία του Δυρραχίου από τους Νορμανδούς (1081).
"Όσοι ήταν μέσα στην πόλη έβλεπαν έξω από τα τείχη της τις ελεπόλεις και τον τεράστιο ξύλινο πύργο τον ολοσκέπαστο με δέρματα, που η υπερκατασκευή του, με τους καταπέλτες στημένους στην κορυφή, έφτανε ψηλότερα κι από τα ίδια τα τείχη..."  Άννα Κομνηνή, Αλεξιάδα, Δ.Ι.2, μετάφραση Αλόης Σιδέρη, εκδ. Άγρα 2005..



The Armor of Ire (Eternal Champion)

3 σχόλια:

  1. Το δυτικό κομμάτι λοιπόν που όλο αμελώ να εξερευνήσω. Μόνο στους Αγίους Αποστόλου πηγαίνω. Τι συγκρότημα είναι πάλι αυτό; Πού τους ξετρύπωσες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχουν ωραία σημεία τα δυτικά τείχη. Έχει και άλλη αίσθηση η βόλτα εκεί. Οι Eternal Champion αμερικάνοι είναι, επίγονοι των Manilla και "ξαδέρφια" των Crescent Shield. Το δίσκο τους, δε,τον εξέδωσε ελληνική εταιρεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλιστα, παλαιάς κοπής metal! Τελικά πέρασα από τα τείχη εκεί με το αμάξι πρόσφατα πηγαίνοντας δυτικά στη Μοναστηρίου.

      Διαγραφή