Μπροστά από τα λιθόκτιστα γκρεμίσματα
ένας ύμνος στην ελευθερία από τους Έλληνες War Dance,
μιαν ηλιαχτίδα πολιτισμού,
αντιφεγγίζεται και υπενθυμίζει αγώνες.
Σημειώνω τη συγκινητική παράθεση αποσπασμάτων
από τον Αλέξανδρο Νιέφσκυ του 1938
(https://en.wikipedia.org/wiki/Alexander_Nevsky_%28film%29)
και την επικροτούμενη παλληκαρίσια στάση που εκπέμπεται
σε σημειολογικό και μουσικό επίπεδο από το συγκρότημα.
Ένας νέος ελληνικός μεταλλικός ύμνος στην πανανθρώπινη
αξία της ελευθερίας. Συγχαρητήρια και στην Eat Metal Records
που εξέδωσε το δίσκο τους, Wrath for the Ages, εν έτει 2015.
 | ||
| εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον Ioannis (δημιουργό & των εξωφύλλων των Fates Warning επί 1986 και 1987) (βλ. http://www.metal-archives.com/bands/War_Dance/3540339957) |
Σε πνευματική συνάφεια και το εξής πόνημα (τραγούδι+video):
.
των Λεωνίδα Μπαλάφα και Γιώργου Νικηφόρου Ζερβάκη.
Πέρα από τις ίδιες πυρριχικές καταβολές και του τραγουδιού των (War Dance=Πολεμικός Χορός) και του κρητικού αυτού τραγουδιού, μπορεί να επισημανθούν και οι κοινές αισθητικές και συμβολικές παραπομπές. Το παιδί που παίζει τη λύρα δίπλα στην αυτοσχέδια σόμπα στο βουνίσιο χωριό, η μπάντα που τραγουδάει στα πέτρινα ερείπια της ελληνικής ερημιάς, πατώντας βαριά στο ηλιοφώτιστο πέτρινο πεδίο.
Και ένα ακόμα κοινό: η διεκδίκηση της ελπίδας.
Παρακάτω ανάμεικτες εικόνες - στιγμιότυπα από τα δύο video.
Συγχαρητήρια
και στους σκηνοθέτες, Θοδωρή Παπαδουλάκη για το "Να σταθώ στα πόδια
μου" και Θάνο Κερμίτση για το "Freedom". Το κέντημα των εικόνων που
καταφέρνει ειδικά ο πρώτος και η εισαγωγή συμβόλων και αντιθέσεων είναι
αξιομνημόνευτα (βλ. τη Νίκη της Σαμοθράκης που ανασηκώνεται από ξεσήκωμα
των παλληκαριών, την αντίθεση της έγχρωμης στυλιζαρισμένης κίνησης του
οχήματος του ψευτονέου πολιτευτή που κυλάει στην άσφαλτο ως ρεκλάμα της
ψευτονέας Ελλάδας και των ποδιών των "τελευταίων"που με τις αρβύλες
τους οργώνουν το πέτρινο τοπίο κ.ά.)
