η οριακότητα του judgement των anathema,
η αναγκαστική μετάβαση σε πιο
συμβιβασμένα και ανοιχτά τοπία.
μαζί με νέα δεδομένα.
μια εποχή που άλλαζε
και άφηνε τον κορμό στον κάτω όροφο.
αργότερα.
,
,
Μεζεδάκια Ντεγκρές
Πριν από 20 ώρες
Χα θα χουμε κι εμείς να λέμε αργότερα πως αυτά ήταν τα τραγούδια της γενιάς μας! Και θα λένε τα παιδιά μας καλά τόσο κλαψιάριδες ήσασταν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξύ μας όμως έπρεπε να γίνουν πιο εναλλακτικοί οι Anathema γιατί με τόση μελαγχολία πια, ψυχολογικά πάθαμε στο τέλος!
εγώ δε μπόρεσα να χωνέψω τη μεταστροφή αυτήν (που φάνηκε πιο καθαρά το 2001 με εκείνον τον radiohead-ίζοντα must be forgotten δίσκο)...όπως κ την μεταστροφή των R.C., με την ασχήμια του "Khronos" - απώλεσαν την ποιητικότητά τους ανεπιστρεπτί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μην είχαν άλλο έμπνευση για να συνεχίσουν στην ίδια φάση. Τα επόμενα αλμουμπάκια των RC μετά το Κρόνος έιναι άπαιχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συμφωνώ, νομίζω είναι βεβιασμένες απόπειρες να γίνει ακραίος ο ήχος, μια ντεμέκ επιστροφή, αλλά δεν ήταν επιστροφή, ήταν φυγοκέντριση από το ελληνικό λυρικό ριφάτο μπλακ στον μοδάτο - τότε - ακραίο ευρωπαικό ήχο. Το ίδιο λάθος εγινε κ στους moonspell και στους paradise lost. Κατά κάποιο τρόπο τα "διολισθημενα" προς πιο ελαφρύ ήχο τους ήταν πιο γνήσια και εμπνευσμένα, ενώ η "επανασκλήρυνση" του ήχου τους φάνηκε πεπιεσμένη και ψεύτικη. Δηλαδή: γνησιότερο με φαίνεται το Host απ' ότι το in Requiem και το Sin/pecado από ότι το Antidote/Memorial ας πούμε. Οι δε Septic Flesh, εγκατέλειψαν το λυρισμό του Fallen Temple για την ίδια κατεύθυνση μιας σκόπιμα σιχαμένης αισθητικής εξωφύλλων (βλέπε http://www.bnrmetal.com/v3/band/band/SeFl) και ήχου. Όλα αυτά γίναν στο πέρασμα στη νέα δεκαετία και μάλλον έχουν να κάνουν με κατευθύνσεις που αποφασίστηκαν από τις εταιρείες.
ΑπάντησηΔιαγραφή